Eerste werkweek, op z’n Peruaans, mak aan!
Door: Tim
Blijf op de hoogte en volg Tim
14 Juli 2016 | Peru, Cuzco
Eerste werkweek, op z’n Peruaans, mak aan!
Deze week ben ik gestart op Clinica San Juan de Dios te Cusco, althans, we zijn 3 dagen verder en ik weet ondertussen op welke afdeling ik kom te werken. Ik moet zeggen dat ik best wel een beetje nerveus was voordat ik begon. Via een coördinator kreeg ik te horen dat het reglement is aangepast en dat het een vereiste is, dat de vrijwilliger vloeiend basis Spaans spreekt. Ik kan je vertellen, ik heb geen talenknobbel en het ‘vloeiende Spaans’ zal er bij mij in nog geen 25 jaar uitkomen. Maar na de eerste kennismaking zat het allemaal wel goed. De mensen waarmee ik ga samenwerken doen hun uiterste best me te verstaan en spreken een klein woordje Engels (wat overigens behoorlijk uniek is).
Afgelopen twee dagen heb ik meegelopen met de verpleegsters op de kinderafdeling. Ineens besefte ik nog meer dat ik aan de andere kant van de wereld zit en systemen gigantisch verschillen. Toch zie je in één oogopslag dat de aanwezige kinderen erg gelukkig zijn. Lieve ondeugende kinderen die zielsgelukkig zijn door het beetje aandacht dat ik ze kan bieden. Een hand, een wandelingetje, een gek praatje, een oerhollands liedje, een beetje hulp bij het eten en tanden poetsen en de dankbaarheid is aan alle kanten te voelen, wauw!
Op het moment dat het eten geserveerd werd, schrok ik wel even. Kinderen met forse slikproblemen die gewoon vloeibare thee en soep krijgen. Ook kreeg ik een tang in mijn handen gedrukt om het eten ‘klein’ te knippen. Je raadt het vast al; veel hoestende en verslikkende kindjes tijdens het eten.
Wat me wel een warm gevoel gaf is de behulpzaamheid van de gemiddelde Peruaan. Mensen die er zelf revalideren en lokale bevolking steken de armpjes uit de mouwen om de zusters te ondersteunen, mooi om te zien!
Morgen ga ik beginnen op de revalidatie afdeling en neem ik een kijkje in het therapeutische wereldje in een land 10.000 km verwijderd van ons prachtige kleine landje. Ik kijk er naar uit!
Deze week ben ik gestart op Clinica San Juan de Dios te Cusco, althans, we zijn 3 dagen verder en ik weet ondertussen op welke afdeling ik kom te werken. Ik moet zeggen dat ik best wel een beetje nerveus was voordat ik begon. Via een coördinator kreeg ik te horen dat het reglement is aangepast en dat het een vereiste is, dat de vrijwilliger vloeiend basis Spaans spreekt. Ik kan je vertellen, ik heb geen talenknobbel en het ‘vloeiende Spaans’ zal er bij mij in nog geen 25 jaar uitkomen. Maar na de eerste kennismaking zat het allemaal wel goed. De mensen waarmee ik ga samenwerken doen hun uiterste best me te verstaan en spreken een klein woordje Engels (wat overigens behoorlijk uniek is).
Afgelopen twee dagen heb ik meegelopen met de verpleegsters op de kinderafdeling. Ineens besefte ik nog meer dat ik aan de andere kant van de wereld zit en systemen gigantisch verschillen. Toch zie je in één oogopslag dat de aanwezige kinderen erg gelukkig zijn. Lieve ondeugende kinderen die zielsgelukkig zijn door het beetje aandacht dat ik ze kan bieden. Een hand, een wandelingetje, een gek praatje, een oerhollands liedje, een beetje hulp bij het eten en tanden poetsen en de dankbaarheid is aan alle kanten te voelen, wauw!
Op het moment dat het eten geserveerd werd, schrok ik wel even. Kinderen met forse slikproblemen die gewoon vloeibare thee en soep krijgen. Ook kreeg ik een tang in mijn handen gedrukt om het eten ‘klein’ te knippen. Je raadt het vast al; veel hoestende en verslikkende kindjes tijdens het eten.
Wat me wel een warm gevoel gaf is de behulpzaamheid van de gemiddelde Peruaan. Mensen die er zelf revalideren en lokale bevolking steken de armpjes uit de mouwen om de zusters te ondersteunen, mooi om te zien!
Morgen ga ik beginnen op de revalidatie afdeling en neem ik een kijkje in het therapeutische wereldje in een land 10.000 km verwijderd van ons prachtige kleine landje. Ik kijk er naar uit!
-
14 Juli 2016 - 08:39
Astrid Prins:
Dat zal zeker een verschil zijn vergeleken bij ons.
Het lijkt me wel indrukwekkend om allemaal mee te maken.
Benieuwd hoe het is op de revalidatieafdeling
Groetjes -
14 Juli 2016 - 09:27
Essie:
Hii wat een ervaring weer. Je handen zullen wel kriebelen om wat te mogen doen.
hopelijk kan je wat kleine verbeter puntjes aan brengen. Heel veel succes.
Kus -
13 Augustus 2016 - 14:09
Evelyn:
Wacht nu al een poosje op een nieuw verslag en foto's. Komt er nog wat op deze site
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
